Τιτάνες του χέβυ μέταλ αμφότεροι. Επίσης, μέχρι σήμερα, δύο μπάντες που παραδίδουν μαθήματα, αφήνουν παρακαταθήκη, ευχή και κατάρα σε κάθε μπάντα που παίζει χέβυ μέταλ, τι εστί χέβυ μέταλ λάιβ. Ειλικρινά, και οι δύο μπάντες με έχουν κάνει να νιώσω ξανά και ανόθευτα πιτσιρίκος που το χέβυ μέταλ ορίζει το συγκλονιστικά awesome.
Ειδικά οι Saxon το έκαναν αυτό ενώ βρισκόμουν σε κατάσταση αλοιφής, με πυρετό της εξάντλησης από ολοήμερο φεστιβάλ και έψαχνα γωνιά να πεθάνω ήσυχα. Με κάνανε ΚΑΛΑ όσο παίζανε, σηκωμένα χέρια, ερ γκιτάρ και τραγούδι στίχων, κοπάνημα, αποθέωση, ΠΟΣΟ ΓΑΜΑΤΕ. Μετά έσβησα σε ένα πίσω κάθισμα και κάπως βρέθηκα στην πόλη που έμενα. Αντίστοιχη μαρτυρία έχει ένας υπερσεβάσμιος φίλος με μακροσκελέστατο κατάλογο μέταλ ονομάτων που έχει δει στην σκηνή. Είναι σίγουρος πως οι Saxon είναι στο top 5, τους έχει δει 4-5 φορές και δεν ήξερε ποια ήταν η καλύτερη.
Και οι Accept το ίδιο, άκουσα ζωντανά (το 2005!) τα ριφς που υπάρχουν στο μυαλό από παιδική ηλικία και πολλά από αυτά βγήκαν στην επιφάνεια, ανοίξανε όλες τις κάνουλες του εγκεφάλου με ενδορφίνες και δεν ξέρω γω τι άλλο ευφορικό βιοχημικό και ήμουν για πόσην ώρα μεταξύ χέβυ μέταλ πορώσεως και ανατριχίλας με εκλάμψεις παιδικής ηλικίας. Στα Son of a Bitch και Princess of the Dawn ένιωθα κανονικά κόμπο στο λαιμό, δεν το πίστευα ο ίδιος ότι έχω συγκινηθεί τόσο σε χέβυ μέταλ λάιβ. Ο ίδιος υπερσεβάσμιος φίλος που μου έλεγε για Saxon, του είπα τότε "και οι Accept;". "E, και οι Accept τα ίδια, τι να πεις, αυτοί οι δύο είναι...". Τι είναι; Ακόμα και σήμερα, καλύτεροι στο σανίδι από ότι στον δίσκο. Ρισπέκτ.
Ρεζουμέ: Ποτέ, μα ποτέ μην κάνετε το λάθος να πείτε, "σιγά μην πάω να δω τους γέρους". Ένα λάιβ από αυτούς τους δύο σε κεντράρει, θες-δε-θες. Έχεις ένα στάνταρ για όλους τους άλλους.
Τι να ψηφίσω τώρα; Σωστή και λάθος απάντηση δεν υπάρχει, μιλάμε για μπαντάρες με εκατό κιλά γαλόνια έκαστη. Νομίζω οι Accept ακαδημαϊκά διεκδικούν μεγαλύτερο βάρος, η επιρροή τους είναι πιο σημαντική στις εξελίξεις των πραγμάτων αλλά μέχρι εκεί. Στις λεπτομέρειες είναι αμφίρροπα τα πράγματα. Ολοκληρωμένο δίσκο νομίζω προτιμώ Saxon. Κομμάτια Accept. Κιθάρες, τύμπανα - Accept. Φωνή Saxon. On stage, με γαμάνε ανάποδα και οι δύο.
Η απάντηση πάντως δίνεται μόνο συναισθηματικά και χωρίς κάποια σοβαρή δικαιολογία.
Accept. Για τους κόμπους στο λαιμό.
Accept - Princess of the Dawn live in Japan 1985
Όλη η αλήθεια.
