Ηράκλειο, 16 Ιουνίου, 2018:
Death Courier, Rapture, Mentally Defiled, Violent Definition ++
Είχα ξεκινήσει να γράφω ένα ωραίο, ζουμερό (ή πρηξαρχίδικο, ατελείωτο, όπως θέτε πείτε το) live report για το φεστιβάλ του Βόμβου - Underground Rises Vol VI και μου το έφαγε το txt που σώθηκε με ANSI χωρίς ελληνικά εγκατεστημένα και κατέληξε ένας αχταρμάς ερωτηματικών. :(
OΠΟΤΕ εν ολίγοις (εδώ ένας Δημήτρης γελάει υστερικά):
Δεν είδα Pure Violent Hedonism.
Eίδα Obzerv αλλά από απόσταση, πολύ καλοί σε αυτό που κάνουν, groove με τεχνικές τσαχπινιές που γίνεται πιο ενδιαφέρον από το μέσο όρο - αλλά με έχασαν με τα πολύ generic φωνητικά τους. Αντιστάθμιζε το πάθος και η παρουσία του τύπου αλλά πλέον δεν μπορώ άλλο τέτοια φωνητικά.
Μετά όλα απογειώθηκαν. Violent Definition έσπειραν το σύμπαν τούπα-τούπα. Σημαντικά πιο ψαρωτική απόδοση από ότι στο δίσκο και προφανώς φταίει ο Maelstrom στα τύμπανα που κατεδάφισε και ανέδειξε το "DRI ζωσμένο σφαίρες" θρας τους. Από ντροπαλό κοινό σε ημικύκλιο γύρω από την σκηνή σε απόσταση αμηχανίας, σύντομα ξεκίνησαν οι καφρίλες και η βίαια φιλική διασκέδαση.
Μαγικά, μέσα σε μια στιγμή, η μπάντα μετατράπηκε στους Mentally Defiled καθώς είναι ακριβώς τα ίδια μέλη με τους Violent Definition (!) και μουσικά η αλλαγή ήταν σχεδόν ανεπαίσθητη αλλά υπαρκτή. Λιγότερο κόλλημα στο τούπα τούπα, κομμάτια περισσότερο βασισμένα στην ριφολογία και ένα Thrash Till Afterlife που με συγκλόνισε, συγκινητικά φανταστικό. Στο δίσκο δεν με συγκλονίζει (έπος βέβαια) οπότε μου λέει αυτό ότι η μπάντα σαρώνει ζωντανά. Με λίγα λόγια η φάση έχει δέσει πολύ-πολύ καλά.
Πανάξιοι όλοι τους, καταπληκτικό σετ και μπράβο τους που σχεδόν επιβλήθηκαν στον παραδοσιακά μέτριο ήχο της Στοάς (το θέτω κομψά), μέτριες μπάντες θα είχαν εξαφανιστεί. Αυτοί βγήκαν και από πάνω κιόλας. ΑΧΑΣΤΟΙ σε οποιαδήποτε μορφή τους (Violent Definition ή Mentally Defiled).
Οι Rapture που ακολούθησαν, ατύχησαν με την προχωρημένη ώρα (περισσότερα παρακάτω) και τον κόσμο που κάθε φορά που τέλειωνε μια μπάντα το σετ της έβγαινε από το τροπικό χαμάμ της Στοάς για αέρα (έμπαινε σιγά-σιγά μετά...) αλλά πραγματικά κατεδάφισαν τα πάντα. Σαφέστατα ανώτεροι από την φορά που άνοιξαν τους Vektor (που δεν είχαν πάει καθόλου άσχημα), αυτή τη φορά τα πράματα ήταν επικίνδυνα. Επιβλήθηκαν του κακού ήχου και με το παραπάνω, αποτέλεσμα του φοβερού δεσίματος. Το Paroxysm of Hatred ήδη έχει κερδίσει τις εντυπώσεις (πάει καρφί στην δεκάδα φέτος) και αποδόθηκε όπως του έπρεπε. Καταπληκτικό λάιβ, λύσσα ΜΕΤΑΛ, κουτσούνια και αγάπες όλοι τους με πρέποντα μπλουζάκια (βραβείο στην MOD με το καλύτερο backprint ever), μην τους χάσετε ακόμα και αν τους έχετε δει παλιά, έχει ανέβει το λέβελ.
Οι Death Courier βγήκαν 3 παρά κάτι τα ξημερώματα. Η βροχή για μια ακόμη φορά καταράστηκε το φεστιβάλ και μετατόπισε την ώρα έναρξης κατά 3 ώρες οπότε προφανώς πολλοί είχαν ήδη παραδώσει πνεύμα. Εγώ ως άνθρωπος της διπλάσιας και κάτι ψιλά ηλικίας των Rapture ήμουν αλοιφή ήδη από τους Violent Definition (!) οπότε μπήκα ξανά για να δω τουλάχιστον 2 κομμάτια των Death Courier, από ιστορική και ηθική υποχρέωση και επειδή άτομα που εμπιστεύομαι ορκίζονται στο λάιβ τους.
Έμεινα για 6-7 κομμάτια τελικά γιατί απλά γαμούσαν στο old school death metal τους με μια ΦΩΝΑΡΑ όπως πρέπει να είναι οι death metal φωνές και κομμάτια που δεν κούραζαν. Όπως και στους προηγούμενους 3, αναρωτήθηκα τι ΛΑΪΒΑΡΑ γιγατόνων θα είχαμε δει αν είχαν ΚΑΙ καλό ήχο από πάνω. Προσέξτε εδώ, ο ήχος δεν ήταν ελεεινός που να καθιστά την συναυλία άχρηστη, ήταν όμως βαβουριάρικος και δεν ευννοούσε τις λεπτομέρειες καθόλου (να ακούσεις κάθε πιατίνι, κάθε ακροβασία των μπασιστών, κάθε λεπτομέρεια του ριφ κλπ) - παρόλα αυτά οι συνθέσεις βγήκαν γιατί όλες οι μπάντες καταδίκαζαν με την απόδοσή τους. Πρέπει να έχασα κάνα δεκάλεπτο - τέταρτο από την εμφάνισή τους, πάντως αυτό που είδα μου λέει ότι πρέπει να τους ξαναδώ σε καλές συνθήκες να γουστάρω την ζωή μου.
Σε γενικές γραμμές αυτό ήταν το καλύτερο φεστιβάλ του Βόμβου που έχω παρακολουθήσει προσωπικά, θα πρήξω αναγκαστικά με συγχαρητήρια τους διοργανωτάς (ΒΟΜΒΟΣ Μουσικός Πολιτιστικός Σύλλογος) και την Στοά 60 που υπηρετούν το DIY επί συναπτά έτη με απτά αποτελέσματα και όλα αυτά με κουτί προαιρετικής ενίσχυσης. Μόνο για αυτό το τελευταίο θεωρώ ότι δεν έχει δικαίωμα στο παράπονο κανένας για την οργάνωση, τον ήχο, την αλλαγή διεξαγωγής ή τον χώρο, που ΟΚ, δεν ήταν τέλεια και ιδανικά αλλά επαρκέστατα τουλάχιστον. Άξιοι! Και του χρόνου με Mr. Marcaille!
No comments:
Post a Comment